ja dan weet ik het dat was een echte heks die is ook weg gemoeten kon ook niet van de kinderen af blijven als ze in bed gedaan hadden ik heb ze een paar klappen gegeven daar voor en ik was weer 2dagen in de kelder die is als ik goed nadenk naar belgien gegaan gr thea
donderdag 17 november 2011
zaterdag 27 augustus 2011
1944 Daarbij komt ook de schade die aan het kindertehuis Rustoord
De beschieting van de munitietrein in september 1944.
drs. A. van Dorp, P. Jacobs, H. Janssen en drs A. van den Oord, Oisterwijk 2004, Oisterwijkse Historische Brochures deel 1, 76 p. ill. ISBN 90-809127-1-9, € 8,50
drs. A. van Dorp, P. Jacobs, H. Janssen en drs A. van den Oord, Oisterwijk 2004, Oisterwijkse Historische Brochures deel 1, 76 p. ill. ISBN 90-809127-1-9, € 8,50
(dkm 2004 afl. 4 blz 162) Stichting Het Kwartier van Oisterwijk is begin 2002 opgericht met als doelstelling het mogelijk te maken dat historische publicaties betreffende de gemeente Oisterwijk uitgegeven worden. Thans is het dus zover. Deze eerste publicatie heeft, hoe kan het anders, te maken met het einde van de tweede wereldoorlog. Oisterwijk kreeg destijds een schokkende ervaring te verwerken: de ontploffing van de munitietrein waarbij bijna geen dakpan en ruit in de nabijheid van het spoorwegemplacement heel bleef en enkele panden onherstelbaar werden verwoest. De Oisterwijkse Spoorlaan werd nooit meer de oude. Een integrale heruitgave van een kort na de oorlog verschenen boekwerkje over deze gebeurtenis van de hand van de bekende Oisterwijker H.C. Janssen (1901-1969) vormt de kern van het nu uit te geven boekje ”De beschieting van de Munitietrein te Oisterwijk in september 1944”. Om het werkje meer diepgang te geven, zeker voor hen die deze gebeurtenis niet hebben meegemaakt, zijn er enkele interessante toelichtende bijdragen in het boekje opgenomen. De historicus dr Ad van den Oord beschrijft in zijn inleiding de historische context van de beschieting van de munitietrein. Hoe zat dat precies, wat gebeurde er op die 16e september 1944 enkele weken voor de bevrijding van Oisterwijk en hoe groot was de schade? In het hoofdstuk van drs A. van Dorp lezen we de ooggetuigenverslagen van de Oisterwijkers P. van den Meijdenberg en J. van Sprang en de wat zakelijkere beschrijving in het dagrapport van de Tilburgse Luchtbeschermingsdienst. Daarbij komt ook de schade die aan het kindertehuis Rustoord werd toegebracht aan de orde. Piet Jacobs gaat in zijn bijdrage uitgebreid in op de ontstaansgeschiedenis van het voor de herdenking van deze gebeurtenis in 1989 opgerichte monument van Nicolas Müller Jabusch dat staat op de hoek Spoorlaan/ Joannes Lenartzstraat. Tot slot besteedt Anton van Dorp nog aandacht aan de persoon van Harrie Janssen (1902-1969) een bevlogen, actieve en zeer bij het Oisterwijkse sociaal-culturele leven betrokken veelschrijver en free lance journalist, ondermeer voor het Nieuwsblad van het Zuiden (thans Brabants Dagblad) en het Kerkklokje (thans Nieuwsklok), en niet op de minste plaats, auteur van het oorspronkelijke boekje over de beschieting van de munitietrein. Foto’s verlevendigen de tekst. Al met al een boekje dat eigenlijk in geen (Oisterwijkse) boekenkast mag ontbreken. Het boekje is verkijgbaar via de boekhandel, de VVV-Oisterwijk en via het secretariaat van de Stiching: kwartiervanoisterwijk@hotmail.com
zondag 24 juli 2011
Rustoord
Herinneringen aan Rustoord
Een bijdrage van Gerry
"Wie herkent dit?", is de vraag van Gerry over het gebouw op de foto links
De middelste foto geeft een inkijk van wat er zich achter de deur afspeelt.
De middelste foto geeft een inkijk van wat er zich achter de deur afspeelt.
 |  |
Het gebouw links op de foto is kinderhuis Rustoord in Oisterwijk. Het was er erg streng. De nonnetjes waren niet echt heel zacht voor de kinderen. "Krengen van Barmhartigheid", zeiden wij altijd.
68 reacties op dit verhaal
Re: Herinneringen aan Rustoord
Op de foto staan twee zussen van mij, Nellie en Annie, twee broertjes van mij, Willemjan en Harrie, en ik sta er zelf ook op. Van de andere kinderen weet ik de naam niet meer.
Gerry, 19-12-2010, 20:57 uur
Re: Herinneringen aan Rustoord
Aha, dan rust er nog een mooie taak voor andere lezers ;-)
Wie weet er nog meer van deze kinderen of van het Rustoord?
Marilou Nillesen, namens BHIC, 20-12-2010, 09:38 uur
Re: Herinneringen aan Rustoord
Nou het was geen Rustoord hoor, maar zo heette het wel.
Gerry, 20-12-2010, 19:28 uur
Re: Herinneringen aan Rustoord
Enig idee waar die naam vandaan komt? Was het voorheen wellicht een echt rustoord?
Marilou Nillesen, namens BHIC, 21-12-2010, 10:59 uur
Re: Herinneringen aan Rustoord
Hoi Marilou
Ik weet het echt niet er is wel een site over kinderhuis Rustoord. Misschien dat daar iets meer vermeld staat. Voor een kinderhuis is het, vind ik, wel een vreemde naam.
Gerry, 21-12-2010, 13:10 uur
Re: Herinneringen aan Rustoord
1874
Bouw van villa 'Rustoord' aan de Heusdensebaan 7 (oude Romeinse weg) door George Diederik Perk, waarin later het kindertehuis gevestigd zou worden. Zijn opvolgers in eigendom zouden worden: de heer Conchius en de heer J.J.Vürtheim. Deze heren werden in vroeger jaren aangeduid als 'het heerke'.
Gerry, 21-12-2010, 17:41 uur
Re: Herinneringen aan Rustoord
Aha, dat verklaart de opmerkelijke naam! Het gebouw heeft in ieder geval een gevarieerde historie.
Heb je enig idee of er nu weer iemand woont of dat er een instantie in zit?
Marilou Nillesen, namens BHIC, 22-12-2010, 09:26 uur
Re: Herinneringen aan Rustoord
Heden zit in het oude Rustoord pand het congrescentrum / hotel 'de Leijhof'. Veel oude details zijn gespaard gebleven, doch door de vele ver- en aanbouwingen is er wel veel veranderd.
Gerry, 22-12-2010, 18:00 uur
Re: Herinneringen aan Rustoord
Wij(mijn 3 zussen en 1 broertje en ik) hebben daar vanaf 1960 moeten verblijven, en nee zeker voor mijn 2 zussen zijn de herinneringen niet fijn. Ben er 2 weken geleden nog geweest met een van mijn zussen en ja dan komt er toch weer veel boven. Ben nu ook aan t zoeken of er meer bekend is van andere en kwam deze site tegen. De grote klok in de hal is nog steeds aanwezig.
Irene, 03-01-2011, 14:05 uur
Re: Herinneringen aan Rustoord
Wij hebben er met 6 kinderen gezeten 1967-1068, en ik heb er meer klappen gehad dan boterhammen, over de rest nog maar niet te spreken.
Nee, van mij geen goed woord over Rustoord.
E. J, 14-02-2011, 10:49 uur
Re: Herinneringen aan Rustoord
Tuurlijk hebben ze goeds gedaan voor de kinderen die ze mochten, maar het gros konden ze niet uitstaan dus die kinderen waren de klos. En ik vind het niet normaal dat kinderen die vaak al zoveel hadden meegemaakt daar nog een schepje bovenop kregen van de nonnen. De meeste kwamen vanuit de ellende weer meteen in de ellende. En als je goed kijkt op internet was rustoord geen uitzondering, want het was overal te doen waar nonnen en paters waren. Als dat de dienaren van god waren, dan weet ik dat hij slecht personeel in dienst had. Maar wij zitten er toch mooi mee voor de rest van ons leven.
E.J, 18-02-2011, 23:07 uur
- Hallo allemaal
Ik heb al 44 jaar niks meer gehoord van dat tehuis. Zit ik een beetje te surfen op het net kom ik allerlei verhalen en fotos tegen.Prachtig.
Ik was daar in 67 en 68 samen met mijn zusjes Lenie en Anita in groep Irene bij zuster Mathilda Wie kent ons nog?
Ik heb maar weinig herinneringen.
christ, 23-02-2011, 19:45 uur
Re: Herinneringen aan Rustoord
Foto 115 zijn wij.2 oudere broers mijn zusjes en ik.Dat manneke in korte broek ben ik. Ik herken wel een aantal fotos Broertjes Keldermans, Zusjes Kaffa, heesbeen,Wentjes Die zaten volgens mij ook in groep Irene.In de morgen bedden opmaken voor de kleintjes en met een bivakmuts op en iets te korte, lange broek, naar school. Streng? Een pak slaag met een natte handdoek heb ik wel ooit gehad. Waarom weet ik niet meer. Zal wel nodig zijn geweest denk ik maar.Met Sinterklaas op zolder kreeg ik ook straf want ik herkende zwarte piet. Dat was de vader van,volgens mij,Christ Keldermans ,als ik me goed herinner Toch wel leuk die herinneringen ophalen Groeten Christ van Dooren
Christ, 25-02-2011, 11:31 uur
Re: Herinneringen aan Rustoord- Perk, George Diederik
George Perk
Geboren te Hilversum 8 september 1845 als zoon van notaris, gemeentesecretaris en Albertus Perk (Hilversum 15 april 1795-7 december 1880) en diens tweede vrouw Maria Antonetta van Putten (Beek 9 mei 1808-Hilversum ? 1886). Hij huwde op 22 oktober 1872 in Duitsland (Landherrenschaften der Geestlande) met Anna Catharina Adolphina (Kethe) Mohrman (Macasser 14 mei 1852-Oisterwijk 19 december 1930) met wie hij acht kinderen kreeg. In 1874 liet hij villa Rustoord (Heusdensebaan 7, later kindertehuis Rustoord, FNV-scholingsinstituut en nu hotel De Leijhof) in Oisterwijk bouwen. Hij had zich begin 1872 al in Oisterwijk gevestigd om er een machinale weverij voor linnen, pellen en damast op te richten, maar werd uiteindelijk wijnhandelaar en handelsreiziger. Door de uitbreiding van de handel kwamen steeds meer Oisterwijkse ondernemers naar Perk om Duitse en Engelse brieven te laten vertalen. In april 1879 was hij liberaal kandidaat voor de gemeenteraad, maar verkreeg slechts 13 stemmen. In 1895 verkozen tot diaken van de hervormde gemeente. In 1908 medeoprichter van de Oisterwijkse VVV. Hij werd in 1909 penningmeester van het toen opgerichte Oisterwijkse Departement van de Maatschappij tot Nut van ‘t Algemeen, hij bedankte in 1916-1917 als voorzitter van dat Departement. De Oisterwijkse katholieke geestelijkheid moest niks van het ‘verlichte’ Nut hebben. Perk schreef aan het hoofdbestuur van het Nut: ‘Het is treurig maar waar, dat vlak na de vrij metselaars de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen gevreesd wordt als de pest door de R.C. geestelijken, ik zou U daarvan haast ongelofelijke staaltjes kunnen vertellen’. In 1912 was hij met Willem van Oppenraaij ijveraar voor behoud van de Oisterwijkse bossen. Hij was bestuurslid Gezondheidscommissie en een der oprichters van de protestantse bewaarschool en de Oisterwijkse Schoolvereeniging (OSV), van beide instellingen ook bestuurslid. Perk werd eind 1914 benoemd tot lid van het provinciaal comité tot hulp en steun van Belgische Vluchtelingen. Door het kabinet was Van Oppenraaij voor die functie aangezocht, maar deze vond met goedkeuring kabinet Perk bereid en beschikbaar. Met Van Oppenraaij was hij lid van de sociëteit ‘De Vereeniging’. Woonde op Perkakker (George Perklaan?). Hij werd door de landbouwers van Kerkhoven aangeduid als ‘het heerke’. Rond 1917 werd de George Perklaan naar hem genoemd, die in 1925 door de familie aan de gemeente werd overgedragen. Hij woonde in zijn laatste jaren op De Lind (nu 20 en 22). Dat pand was eigendom van zijn dochter Antoinetta Louise, gehuwd met F.B. van den Bergh en daarvoor weduwe van de hoofdadministrateur van de Deli-Maatschappij te Medan. Het pand heette 'Medan Poetrie', wat 'dochter van Medan' betekent. Perk overleed te Oisterwijk op 24 juli 1925.
Gerry, 25-02-2011, 22:57 uur
Re: Herinneringen aan Rustoord
1874
Bouw van villa 'Rustoord' aan de Heusdensebaan 7 (oude Romeinse weg) door George Diederik Perk, waarin later het kindertehuis gevestigd zou worden. Zijn opvolgers in eigendom zouden worden: de heer Conchius en de heer J.J.Vürtheim.
Deze heren werden in vroeger jaren aangeduid als 'het heerke'.
februari 1927
Oprichting gesticht door zusters van Barmhartigheid uit Maastricht voor verwaarloosde kinderen op landgoed Rustoord.
8 september 1927
4 zusters van Barmhartigheid uit Maastricht (oorspronkelijk uit Luik), geleid door Moeder Augusta, betrekken de aangekochte villa. De villa werd destijds gekocht van de heer Vürtheim.
Het was de bedoeling dat zij opvoeding gingen geven aan kinderen van allerlei rang en stand, indien die opvoeding om een of andere reden niet bij het kind thuis kon plaatsvinden. Ook baby's werden (en met graagte) opgenomen.
december 1927
Inzegening huize Rustoord.
8 december 1928
Eerste heilige mis opgedragen in de kapel van Rustoord door Pastoor van de Meyden.
maart 1928
Nieuwe moeder overste benoemd in huize Rustoord.
1 mei 1928
40-jarig kloosterjubileum van eerwaarde Moeder Anna Overste van het kinderhuis Rustoord in de congregatie der Zusters van Barmhartigheid te Maastricht. Van deze 40 jaar heeft zij 37 jaar in hetzelfde klooster doorgebracht.
9 september 1928
Herdenking te kinderhuis Rustoord van intrede Zusters van Barmhartigheid van Maastricht op 9 september 1927.
Er waren toen 38 kinderen in Rustoord en het huis was toen reeds te klein.
1929
Het waren magere jaren en er werd een ondersteuningberoep gedaan op de bevolking van Oisterwijk.
Oisterwijk hielp spontaan en bleef dat ook doen als dat nodig was, ook jaren later nog.
oktober 1930
Verzoek tot bouwvergunning voor het bouwen van een strijkkamer met drogerij.
1941
Verzoek tot bouwvergunning voor het afbreken van de serre en verbouwen tot eetzaal voor kinderen.
16 september 1944
Door de ontploffing van een Duitse munitietrein bij het station van Oisterwijk, de trein was beschoten door geallieerde vliegtuigen, was Rustoord een grote puinhoop. Er woonden toen zowat honderd kinderen (uit geheel Nederland) in Rustoord.
De bewoners van Rustoord kregen toen gastvrij onderdak bij de Zusters Franciscanessen in de Catharinenberg. Men heeft toen lang op herstel moeten wachten, en de omstandigheden waaronder de zusters van Rustoord hun werk moesten verrichten waren bepaald niet rooskleurig.
juni 1952
Uit een aanvraag bouwvergunning blijkt dat de bij het gebouw behorende open ruimte aan de achterzijde is:
diepte: 80 meter, breedte: 87,5 meter en de oppervlakte: 7000 m2.
8 september 1952
Kinderhuis Rustoord 25 jaar.
Zilveren jubileum kindertehuis Rustoord. Er werden 2 gratis filmvoorstellingen gehouden waarvan de opbrengst ten goede kwam aan Rustoord. Ook werd er een loterij georganiseerd. Loten kosten Fl. 0,25 per stuk. Er waren diverse prijzen te winnen o.a.:
huishoudelijke artikelen, kunstvoorwerpen, serviesgoed, sola-zilmeta zilverwerk, speelgoed, een levensgrote kinderwinkel en een glijbaan.
1957
Eerste grote uitbreiding Rustoord. Mede dankzij de grote inzet van rector F. Hansen kan deze uitbreiding gerealiseerd worden.
Er kwamen vier prachtige paviljoens bij.
1963
Verzoek tot bouwvergunning voor het bouwen van een toiletruimte.
1964
Verzoek tot bouwvergunning voor het plaatsen van een tuinafscheiding.
1965
Verzoek tot bouwvergunning voor bouwen / wijzigen van een tuinhuis / werkplaats.
november 1965
Van de Sinterklaasviering in Rustoord wordt uitgebreid verslag gedaan in het weekblad Margriet, compleet met kleurenfoto's.
september 1967
Kindertehuis Rustoord 40 jaar
Tweede grote en noodzakelijke uitbreiding. Het aantal paviljoens werd verdubbeld en ze werden allemaal voorzien van een etage.
Het hoofdgebouw werd tevens gemoderniseerden voorzien van een nieuwe vleugel. Hierin kwam een moderne zuigelingenafdeling, een speelruimte voor kleinere kinderen en een betere woonruimte voor de zusters zelf.
november 1975
Sluiting van Rustoord. Zusters Rustoord verhuizen. Na 48 jaar hard werken hebben de laatste 8 zusters die op Rustoord verbleven hun huis verlaten en hebben zij definitief het pand Heusdensebaan 2 betrokken. De meest bekende zuster van de kleine groep was zuster Augusta, die steeds als overste naar buiten trad. Zij is nu als overste opgevolgd door zuster Joseph Maria.
Na de aankoop is het huis enigszins verbouwd. Iedere zuster heeft een eigen kamer, er is een recreatiekamer, refter en een kleine kapel waar de Emeritus Pastoor Gudde dagelijks voor gaat in de eucharistieviering.
Het pand van Rustoord is door de zusters verkocht en het A.C. de Bruyn Instituut werd er gevestigd.
juli 1978
Gouden kloosterfeest Zuster Rosalie.
augustus 1985
Gouden kloosterfeest Zuster Ludovique en Zuster Mathilde.
21 juli 1986
Vetrek zusters van Rustoord. Op zondag 18 juli is na een eucharistieviering in de Joanneskerk afscheid genomen van de twee laatste 'zusters van Rustoord', zuster Ancilla en zuster Rosalie (Verhoeven ?). De afscheidsdienst werd bijgewoont door zuster Clara, de generale overste van de congregatie, en door andere vooraanstaande personen.
In het pand Rustoord huist nu het FNV Scholingsinstituut.
Heden
Heden zit in het oude Rustoord pand het congrescentrum / hotel 'de Leijhof'.
Veel oude details zijn gespaard gebleven, doch door de vele ver- en aanbouwingen is er wel veel veranderd.
In de tuin wijst niets meer op de speeltuin waar de vele kinderen toch nog dat beetje plezier hebben gehad . . . .
- ja ,zo is het !
heel veel slaag heb ik gehad,net als mijn zus en broers.en vele anderen die ik nog ken het zelfde.
Stelletje sadistische pinguïns waren het,en niet anders.verder van mij geen adem voor die niksnutten.
mensen reageer niet meer op hun,ze hebben er niet gezeten.
els, 08-03-2011, 11:02 uur
- Ik ben blij dat ik een hoop vergeten ben uit die tijd. Streng waren ze wel en klappen heb ik ook wel gehad.Opgesloten in de doucheruimte in de kou. Maar sadistische pinguïns?? Ik kijk er toch iets anders op terug. Misschien wel onterecht. Ik was toen pas een jaar of 7 en heb het allemaal een beetje verdrongen. Gelukkig maar.
Christ, 08-03-2011, 13:56 uur
- Als ik me niet vergis zat ik in groep Margriet helemaal vooraan bij zuster Amandina en dan waren er nog een enkele jufrouws bij ons in de groep
Juffrouw Diny,juffrouw Sjan,juffrouw Anita.
's morgens stonden we om half 7 op
We moesten ook vaak 's morgens al naar de kapel
Ik moest ook bijna altijd met nog een meisje de tafels dekken van de voorste twee groepen
Dan eten en naar school allemaal in de rij ,met zuster Elizabeth
Deze non stond altijd in de keuken
Zondags moesten Bernadette en ik vaak de afwas doen in de keuken ,hele grote ketels ,waren we een flinke tijd mee bezig
Mijn zus vertelde mij dat ze eens had gezien dat mijn kleinste broertje niet wou eten,maar hij moest eten van zuster Alberdina en ze duwde de lepel zo hard achter in zijn keel dat hij bloedde
Tegen ons is toen verteld dat hij zijn amandelen geknipt waren .Maar mijn zus zei dat daar niks van waar was
Als de kinderen in bed plaste kneep ze vaak bij die kleintjes flink tussen de benen,zuster Amandina is daar op een gegeven moment ook weg gemoeten ,er werd gezegd dat ze overspannen was
maar ik kende haar niet anders zo was ze altijd
Als ze lawaai maakte op de slaapzaal sloeg zij met klerenhanger of een stok op je bed .
Heel veel kinderen waren doodsbang voor haar
Kan me ook haar schelle stem nog herinneren.Ze was nooit vriendelijk ,het was nooit goed
Ben blij dat die juffrouws nog wel aardig waren voor ons ,die wisten ook wel dat het er hard aan toe ging
Re: Herinneringen aan Rustoord
Een meisje dat bij ons op de slaapzaal lag was altijd erg angstig en schreeuwde het uit
Vond dit heel akelig
Waarom zij dat deed weet ik niet
Re: Herinneringen aan Rustoord
Op zaterdag ochtend moesten de meisjes
in een apart gebouw gymmen
Zuster Augusta was er dan bij ,ze liet ons allerlei oefeningen doen
Zuster Augusta was moeder Overste
Op zondag gingen we naar de mis die daar in het gebouw in de kapel werd gehouden
Ik weet nog dat we ook op zondag een kwartje of zo kregen en daar mochten we dan snoep voor halen bij zuster Elizabeth in de keuken
Er zat daar zo'n luik wat ze omhoog konden schuiven en daar stond ze dan met de snoep
Als je niet vlug je keus maakte werd ze boos
Er was geen greintje begrip voor een kind en dan maar zeggen dat ze zo goed waren,als je de dingen leest over Oisterwijk.
maar wat er achter de deuren afspeelde zag niemand als buitenstaander
- Kan me ook herinneren dat er verschil werd gemaakt tussen de jongens en de meisjes
Jongens mochten meer als wij ,zij mochten 's avonds ook langer tv kijken
Wij lagen om half 8 al in bed
Eerst allemaal naast je bed op je knieën
om een Weesgegroetje te bidden
Ja schijnheilig waren ze wel ,de nonnekes
Het waren dan ook de Zusters van liefde
Wij noemden ze de krengen van Barmhartigheid
Paste beter
Re: Herinneringen aan Rustoord
Ik ben geboren in 1958 en heb van 1960 tot 1970 in huize 'Rustoord' gezeten. Dat was van mijn 2e tot 12e jaar.
De tijd die ik er doorgebracht heb, heb ik niet zo erg bewust meegemaakt. Het verblijf daar is een beetje ver-
drongen omdat het toch eigenlijk niet zo'n leuke situatie was waarin je toen verkeerde. Toch wil ik graag weten
hoe het toen werkelijk geweest is, en probeer nu langs allerlei wegen informatie en foto's te vergaren die ik met
jullie wil delen. Ik heb dan ook veel moeite gehad om mij dingen te herinneren en terug te halen teneinde een
zoektocht te starten naar mensen die hier ook een tijd doorgebracht hebben. Gelukkig had ik nog enkele zwart/
wit foto's uit de periode daar. Op deze foto's uit de periode 1968 t/m 1970 staan ook andere kinderen die bij mij
in groep Irene zaten. Helaas kon ik van slechts enkele de naam herinneren. In de afgelopen tijd zijn er al diverse
namen genoemd. Ook zijn er foto's waar herkenningspunten van Rustoord op staan zoals de speeltuin en het Mariagrotje.
Re: Herinneringen aan Rustoordhet kindertehuis Rustoord in Oisterwijk wordt op internet druk besproken. De een heeft er liefdevolle herinneringen aan, voor de ander was Rustoord de hel op aarde. De zusters werden de ‘Krengen van Barmhartigheid’ genoemd. Irene, die er vanaf 1960 zat, stelt dat de herinneringen voor haar en haar twee zussen aan Rustoord zeker ‘niet fijn’ zijn. Ook Marjan, die vroeger Rietje heette, heeft met haar zus op Rustoord gezeten en het als ‘een vreselijke tijd’ ervaren. Het meest expliciet is Gerry, ze stelt dat haar broertje door de zusters mishandeld is omdat hij niet goed at. Hij werd tot bloedens toe gedwongen te eten. Ook bedplassers werden volgens Gerry gekleineerd en moesten in een babybedje met plastic broek aan, ook al waren ze soms al 10 of 11 jaar oud.
‘Zuster Amandina kwam met een klerenhanger of een stok op je bed slaan, ze zal de kinderen ook echt wel geraakt hebben, het waren grote schijnheilige krengen’. Volgens Gerry was ook zuster Rosalie van groep Beatrix ‘een kreng eerste klas’: ‘. Ook een ‘EJ.’ reageert op internet over Rustoord: ‘Ook ik heb die gruwelzaken meegemaakt, mishandeling en vernedering in een kindertehuis in Oisterwijk Het loopt mij al meer dan 40 jaar na, en ben blij dat het nu eindelijk gezegd mag worden. Het is niet iets wat in de doofpot mag verdwijnen. En verjaren mag het zeker niet, ons verdriet verjaard ook niet.’ EJ zat in 1967-1968 op Rustoord en ‘ik heb er meer klappen gehad dan boterhammen, om over de rest nog maar niet te spreken.’ Sommige voormalige kinderen van Rustoord relativeren de fysieke straffen. Zo zegt Christ: ‘Een pak slaag met een natte handdoek heb ik wel ooit gehad. Waarom weet ik niet meer. Zal wel nodig zijn geweest denk ik maar.’
Uiteraard zouden de op internet gemelde gevallen nader moeten worden onderzocht. Hopelijk gaat dat ook gebeuren. Wel is duidelijk dat katholieke internaten in die jaren plaatsen waren waar een grote machtsongelijkheid tussen zusters en de weerloze kinderen bestond, dat verschafte de mogelijkheid tot fysiek en seksueel misbruik tijdens het zogenaamde rijke roomse leven.
Abonneren op:
Posts (Atom)